Search Results

‘ഏന്താ കൊന്നു തരണോടാ’

അമ്മായമ്മക്കു മരുമകനോടുള്ള വാത്സല്യം കണ്ടു മടുത്താണു അമ്മായപ്പൻ നാടു വിട്ടെതെന്ന കാര്യം അബദ്ധത്തിൽ മോളിയുടെ വായിൽ നിന്നു വീണു കിട്ടിയത് എന്റെ വിജയത്തിന്റെ തുടക്കമായി. അന്നും പതിവുപോലെ തള്ള പുലയാട്ടു തുടങ്ങി. “നിന്നെപൊലെയല്ലെ മാത്തൻ കുഞ്ഞും അവന്റെ കെട്ടോളെ എത്ര നന്നായിട്ടാ അവൻ നോക്കുന്നത് “ങ്ങാ. നോക്കുന്നതു കെട്ടോളെ ആണെങ്കിലും ഊക്കുന്നതു അവളുടെ അമ്മയെ ആണെന്നൊരു ശ്രുതിയുണ്ടല്ലൊ അമ്മായീ” എടുത്തടിച്ചതുപോലെയുള്ള എന്റെ മറുപടി ലതയെ ഒന്നു തളർത്തിയെങ്കിലും അതിസാമർഥ്യം കൈ വിടാൻ അവർ തയ്യാറായില്ല. ‘ദേ’ വെണ്ടാതീനം പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ. നിഞ്ഞ് ഞാൻ കാണിച്ചു തരാമെട് നായെ’ അവർ സാരിയെടുത്തു കൂത്തി കയ്യോങ്ങികൊണ്ട് എന്റെ മൂന്നിലെക്കു ചാടി. പൊക്കിയ കയ്യടെ തഴേ നനഞ്ഞ കക്ഷവും അവരുടെ രൗദ്രഭാവവും ആ സമയം എന്നിൽ അവരോടുള്ള വെറുപ്പിനു പകരം മറ്റൊരു വികാരം ഉണർത്തുകയായിരുന്നു. മാടി കുത്തിയ സാരി മുട്ടിനു മുകൾഭാഗം വരെ നഗ്നമാക്കിയ അവരുടെ കാൽ വണ്ണകൾ എന്റെ കൂമ്ന കുട്ടനെ നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു കംബിയാക്കി. സ്വതവെ നല്ല വെളുത്ത നിറമുള്ള അവരുടെ കാലിലെ കറുത്ത രോമരാജികൾ ആ വെളുപ്പിന്റെ മാറ്റ് ഒന്നു കൂടി കൂട്ടി ഓങ്ങിയ കയ്ക്കക്കു താഴെ കൂടി എന്റെ വലത്ത് കൈ ചുറ്റി അവരെ എന്റെ പിടിയിലൊതുക്കി ഇടത് കൈ കൊണ്ടവളുടെ മാംസളമായ കവിളുകളെ അമർത്തികൊണ്ട് ഞാൻ മുരണ്ടു ” പൊലയാടി മോളേ, നീ എന്നെ എന്തോ കാണിക്കാനാ. എന്നാ പിന്നെ നീ എല്ലാമങ്ങു കാണിക്കടി. നിന്റെയീ കെട്ടിപൊതിഞ്ഞു വച്ചു ചക്ക മൊലേം നിന്റെ പൂന്നാര മരുമോനെകൊണ്ടു മുടങ്ങാതെ നക്കിക്കണ നിന്റെ പൊളിച്ച സാമനോം ഒക്കെ അങ്ങു തൊന്നു കാട്ടെടീ. പൂണ്ടച്ചി മോളേ. ഏതാണ്ട് അഞ്ചയടി പൊക്കവും അതിനടൂത്ത തടിയുമുള്ള ലതയെ എന്റെ കയ്യിലൊതുക്കി നിർത്താൻ ഞാൻ നിന്നെ പണിപ്പെട്ടു. പക്ഷെ അമ്മായമ്മയോടുള്ള ദേഷ്യവും അവളുടെ ശരീരസ്പർശം കൊണ്ടുണ്ടയ കാമവും എനിക്കു പൂത്തൻ ഉണർവു നൽകി. ഇതിനകം ഇടതുകൈ അരക്കുട്ടിലേക്കു താഴ്സി സാരിയുടെ മുകളിലൂടെ തന്നെ ഞാൻ അവളുടെ വിശാലമായ പൂർത്തടം പൊത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ടു ലതയെ   നയിച്ചു. ഇടതുകൈ പൂറ്റിൽ അമർത്തുന്നതു വഴി ലതയുടെ താഴത്തെ ഭൂമിശാസ്ത്രം ഏതണ്ടു വ്യക്സ് തമായി.

അമ്മായിയച്ഛനും മരുമകളും കാറിൽ അമ്പലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു.

“എന്റെ മോന്നെ , അമ്മയെ ഇങ്ങനെ കൊല്ലല്ലേടാ. വേഗം ഒന്ന് കേറ്റടാ. നിന്റെ കുണ്ണ ഒന്നു കുത്തി കേറ്റടാ മൈരെ. കഴച്ച പൊട്ടണ”

എന്നാൽ ഭർത്താവിന്റെ ജോലി ലഭിച്ചതിലൂടെ ചെലവിനും മകന്റെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും അവർക്കു പരസഹായം വേണ്ടിവന്നില്ല. അങ്ങനെ അവർ ഇരുവരും ആ കൊച്ചുവീട്ടിൽ ജീവിച്ചുവന്നു.