അവർ ബ്ലൗസിട്ടിട്ടു തിരിഞ്ഞു നിന്നു. അവർ പറഞ്ഞത് ശെരിയായിരുന്നു. ആ മുലകൾ ഇപ്പോൾ ഇരട്ടി വലുതായതു പോലെ. ഒറ്റ രാത്രി കൊണ്ട് അവർ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായതുപോലെ മുഖത്തേ പ്രസന്നഭാവം നിന്നു തിളങ്ങുന്നു. കരണത്ത് ഒന്നും അറിയാനില്ല. മർദ്ദനത്തിന്റെ വേദനയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലേ മൈഥനം കൊണ്ട് പോയപോലെ, മുടിയിൽ ചുററി മുറുക്കിയിരുന്ന തോർത്തെടുത്ത് അവർ ആ മുലകൾക്കു കുറുകെയിട്ടു. പിന്നെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടി കോതാൻ തുടങ്ങി തലചെരിച്ചു മുടികോതുന്ന അവരേ, ലാസ്യവതിയായി നിന്നു മുടികോതുന്ന ആ രവിവർമ്മചിത്രത്തേ കെട്ടിപ്പിടിയ്ക്കാൻ, വരിഞ്ഞമർത്തി ആ മലർന്ന ചുണ്ടുകൾ വലിച്ചുകുടിയ്ക്കാൻ, ആ മാനസികാവസ്ഥയിൽ പോലും എനിയ്ക്കു തോന്നിപ്പോയി അത്രയ്ക്കു വശ്യത അവരിൽ അപ്പോഴുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേയ്ക്കു തിരിച്ചു വന്നു. ‘ ഏടത്തീ. അത് . ഞാൻ. എങ്ങനെ വിഷയം അവതരിപ്പിയ്ക്കുമെന്നറിയാതെ ഞാൻ നിന്നു കുഴങ്ങി അറിയാം. അറിയാം. കൂടുതലു മെനക്കെടണ്ട്. നിന്റെ മൊഖം കണ്ടാലറിയാം. നീ വെളുക്കാനായിട്ടു വൈഷമിച്ചു കെടക്കുവാരുന്നെന്ന്. അതോണ്ടാണല്ലോ. ഇപ്പത്തന്നെ മുറീലോട്ടു ചാടിക്കേറീത്.’ അവർ എന്ന തെറ്റിദ്ധരിച്ചെന്നു തോന്നി ഞാൻ വീണ്ടും അവരേ (പാപിയ്ക്കാൻ വന്നു എന്നവർക്കു തോന്നിക്കാണും.