ജെസ്സി: എന്റെ ഭാര്യ, എന്റെ മാലാഖ!
“ജെസ്സിയെ മുന്നില് ഇരുത്തട്ടെ. രണ്ടു പേര്ക്കും മുട്ടി നില്ക്കുവായിരിക്കുമല്ലോ”
“ജെസ്സിയെ മുന്നില് ഇരുത്തട്ടെ. രണ്ടു പേര്ക്കും മുട്ടി നില്ക്കുവായിരിക്കുമല്ലോ”
അല്ല നേരത്തെ വിശ്രമത്തിനു ശേഷം അവളുടെ പിടി അഴഞ്ഞു. ഞാൻ തല ഉയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ രമ മന്ദഹസിച്ചുകൊണ്ട് കിടകന്നു. മുഖത്ത് ചെറിയ ഒരു നാണം പോലെ.
അടുത്തത് എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത് എന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ തന്നെ എൻ്റെ പാവം വാണയന്ത്രം വെളിയിൽ ചാടി അമ്മയുടെ കക്ഷത്തിൽ കയറി ചാടാൻ തുടങ്ങി. മുലയിൽ പിടിച്ചു പിടിച്ചില്ല എന്നായപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു, “ഇന്നത്തേക്ക് മതി. നീ പൊയ്ക്കോ”.
ഞാൻ, എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അവിചാരിതമായി സംഭവിച്ച ഒരു സംഭവം വിവരിക്കാം. തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരു സംഭവം. ഇങ്ങനെ ഒന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ പോലും വിചാരിച്ചിട്ടില്ല. എങ്കിലും അത് സംഭവിച്ചു.
ഞാൻ ഇനി പറയാൻ പോകുന്നത് എനിക്ക് ആ കൂട്ടി ഉണ്ടാകാൻ സഹായിച്ചു അല്ലെങ്കിൽ സഹകരിച്ച കുറെ പേരുടെ കഥ ആണ്
ഞാന് ഇടതുവശത്തേ ചായ്പ്പിലേയ്ക്കുകേറി ബാഗ് ഒരു മൂലയില് വെച്ചു. ചെറിയ ഒരു ചായ്പ്പ്. പുറം തിണ്ണയില് നിന്നും ആയിരുന്നു അതിന്റെ വാതില്. ഒന്നു രണ്ടു ചാക്കുകെട്ടുകള് അവിടെ ഇരുന്നത് ഒരരുകിലേക്ക്ഞാന് ഒതുക്കി വെച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ഒരു ചൂലുമായി അഭി വന്നു. എന്നേക്കണ്ട്ഒന്നു ശങ്കിച്ചു നിന്നു, എന്റെ മുഖത്തേക്ക്വള് നോക്കിയില്ല. ഞാന് മെല്ലെ ഒരരികിലേയ്ക്കുമാറിനിന്നു. അവള് എന്നേ നോക്കാതെ തന്നേ ചുവരിലും ചുറ്റിലും ഉള്ള മാറാല തട്ടിക്കളയാന് തുടങ്ങി.
എന്നാൽ ആ കഥയിലേക്ക് എത്തുന്നതിനു മുൻപ് എന്റെ ആദ്യ രാത്രിയിലെ കളിയെ കുറിച്ച് പറയാം.
കൈ കഴുകി വന്ന് ഒരു സിഗററ്റ് കൊളുത്താൻ നോക്കിയപ്പോൾ തീപ്പെട്ടിയില്ല. ചേച്ചീ ഒരു തീപ്പെട്ടി തരാമോ.?
അതിനാൽ അവർ ഒരു ടിക്കറ്റു ക്യാൻസൽ ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ നടക്കുകയാണെന്നു. അപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ കസിൻ എന്നെയും കൂട്ടി ആ ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ ചെന്നു കാര്യം പറഞ്ഞു. അവർക്കു സന്തോഷമായി പിറേറന്നുള്ള മംഗള എക്സ്പ്രസ്സിലാണു പോകേണ്ടത് അവർ ആ പണം പോക്കാണെന്നു കരുതി ഇരിക്കുപോഴാണു എന്നെ കിട്ടിയത്, കസിൻ പണം കൊടുത്തു ടിക്കറ്റ് ഉറപ്പിച്ചു. പിന്നെ എന്നെയും കൂട്ടി നേരെ കരോൾ ബാഗിലേക്കു പോയി. അവിടെ ചെന്നു കുറെ തുണി മണി ഒക്കെ വാങ്ങി ബാഗു നിറച്ചു. നാട്ടിൽ ഉള്ള എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും ഞാൻ ഇനി അതു ചുമന്നു കൊണ്ടുകൊടുക്കണം. അങ്ങിനെ പിറേറന്നത്തെ മംഗള എക്സ്പ്രസിൽ ഞാൻ നാട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു.
അങ്ങനെ തമിഴൻ പോലീസിന്റെയും ചേച്ചിയുടെയും കളി തകൃതിയായി നടക്കുമ്പോൾ അതോർത്തു ഒന്ന് വാണം വിടാനുള്ള ആരോഗ്യം പോലും എനിക്കില്ലായിരുന്നു.