‘ ഇതിങ്ങനെ കെടന്നാ… രസിച്ചേച്ച് അവന്‍ നല്ല പുത്തന്‍ പെണ്ണിനേ കെട്ടും… അതുകൊണ്ട് കുട്ടി സൂക്ഷിച്ചാ കുട്ടിയ്ക്ക്കൊള്ളാം… എന്നാ വാ…വല്ലോം പഠിയ്ക്കാം…’ ഞാന്‍ കസേരയില്‍ ഇരിയ്ക്കാന്‍ ഭാവിച്ചു.
‘ മാഷേ….’
‘ എന്താ കുട്ടീ…’
‘ മാഷു പറഞ്ഞത് ശെരിയാ… ഇനി വരട്ടെ….ഞാന്‍ സമ്മതിയ്ക്കത്തില്ല….’
‘ ഇത്രേ ഒള്ളോ. അതോ… വേറേ വല്ലതും … അവന്‍ …?…’
അവള്‍ നാണിച്ചു മുഖം കുനിച്ചു.
‘ സാരമില്ല… ഞാന്‍ ചുമ്മാ ചോദിച്ചതാ… വാ … വന്നിരി… കലേ കാണുന്നില്ലല്ലോ.. എന്തു പറ്റി…?..’
‘ മാഷേ…’
‘ ങൂം…?.. എന്താ ..
‘ അതല്ല…. ‘
‘ പിന്നെ…?.. പറഞ്ഞോളൂ…..’
‘ വീട്ടില്‍ വല്യേച്ചി അനുക്കുട്ടനു പാലുകൊടുക്കുമ്പം…. ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടൊണ്ട്… മഹാ വൃത്തികേടാ… വല്യേച്ചീടെ കാണാന്‍… ഒത്തിരി തൂങ്ങി… ‘
‘ അതിനു കുട്ടിയെയ്ക്കന്താ…?..’
‘ അല്ല.. ഇതിനിനി…മരുന്നു വല്ലോം കിട്ടുവോ….’
‘ ഹ..ഹ..ഹ… സാവിത്രി പേടിച്ചു പോയോ… ഇനി സൂക്ഷിച്ചാ മതി… പിന്നെ…അഴിച്ചാരേം കാണിയ്ക്കാതിരുനാ മതി… സാരമില്ലെന്നേ…’
‘ അല്ല.. എനിയ്ക്കു വെഷമവാ… എനിയ്ക്കും ചെലപ്പം തോന്നീട്ടൊണ്ട്… കുളിയ്ക്കുമ്പം.. കലേടെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടൊണ്ട്… ഒരു കൊഴപ്പോം…ഇല്ല…’ അവള്‍ കരയുന്ന മട്ടില്‍ പറഞ്ഞു.
അവള്‍ തന്റേടത്തോടു കൂടി പറഞ്ഞു. ഞാനതിച്ചു പോയി, എന്റീശ്വരാ, ഇതില്‍ ആര് ആരെ പെഴപ്പിയ്ക്കുന്നു ? കല ഇവളേയോ. അതോ ഇവള്‍ കലയേയോ. പെണ്‍കുട്ടികളേ നേരാം വണ്ണം നോക്കി നടത്തി വളര്‍ത്തിയില്ലെങ്കില്‍ വിരുതന്മാര്‍ ആണ്‍പിള്ളേര്‍ കാര്യം കാണും.
‘ എങ്കില്‍ നാളെ വരാം മാഷേ….’
അസൂയ പിടിച്ച പെണ്ണ്. വയ്യെങ്കില്‍ പോയി കെടന്നാ പോരാരുന്നോ. അണ്ടി പൊങ്ങിയ അണ്ണാനായി ഞാന്‍ ആ പോക്കു നോക്കി നിന്നു.
വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേയ്ക്കും എളേമ്മയും വന്നു. കുറേ ക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അടുക്കളയില്‍ നിന്നും അഭിയുടേയും എളേമ്മയുടേയും ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി ചെറിയ ഒരു വാഗ്വാദം പോലെ. ഞാന്‍ മുന്‍വശത്തേ വാതില്‍ക്കല്‍ പോയി നിന്നു ചെവിയോര്‍ത്തു.
‘ ദേ… പെണ്ണേ… എന്റെ വായീന്നു കേക്കെങ്കില്‍ മിണ്ടാതെ നിന്റെ ജോലി നോക്ക്… ഞാന്‍
എനിയ്ക്കിഷ്ടമുള്ളെടത്തു പോകും വരും… ‘
‘ എന്നാലും എളേമ്മേ.. ഇത്രേം പരസ്യായിട്ട്… ആളോളറിഞ്ഞാ എന്തു വിചാരിയ്ക്കും….’
അഭിയുടെ ദയനീയ സ്വരം.
‘ ഏതാളുകള്…?.’
‘ അലക്കാന്‍ തോട്ടില്‍ പോയപ്പം… കുഞ്ഞുപെണ്ണാ പറഞ്ഞത്… എളേമ്മ വേപ്പുംതറേലേ വാതുക്കെ നിയ്ക്കുന്ന കെന്ന്…’
‘ അതിനെന്താ… എനിയ്ക്ക്ഒരു വീട്ടിലും പൊയ്ക്കടെ…?… ഒരു കുഞ്ഞു പെണ്ണ്…..’
‘ എളേമ്മ ഈ വീട്ടിലൊള്ളോരടെ അരിയെത്തിയാലും ഒന്നും നിര്‍ത്താന്‍ ഭാവമില്ല അല്ലേ..?..’
‘ നീ കൂടുതലു ഭരിയ്ക്കാന്‍ വര-… നിന്റെ കെളവന്‍ തന്തയോടു പറഞ്ഞാ ….ഞാന്‍ പറഞ്ഞതോര്‍മ്മയൊണ്ടല്ലോ… ‘
‘ എന്റീശ്വരാ… ഒന്നു ചത്തു കിട്ടിയാരുന്നെങ്കില്‍.. എന്തൊരു നാണക്കേട്….’ അഭിയുടെ കരച്ചില്‍.
‘ കെടന്നു മോങ്ങണ്ട-… അപ്പുറത്ത് ഒരുത്തന്‍ ഒണ്ട്… ഇനി അവനേക്കൂടെ അറിയിയ്ക്ക-…’
പിന്നെ ഒന്നും കേട്ടില്ല. ഞാന്‍ തിരിച്ചു ചായിപ്പിലെത്തി. തൊട്ടു പുറകേ അഭിരാമി വാതില്‍കലെത്തി ചായിപ്പിലേയെയ്ക്കത്തി നോക്കി. പുസ്തകവും കയ്യില്‍ പിടിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന എന്നേക്ക-പ്പോള്‍ ആ മുഖത്ത് ഒരാശ്വാസം പോലെ.
രാത്രിയില്‍ കിടന്നിട്ട് എനിയ്ക്കുറക്കം വന്നില്ല. എന്തൊക്കെയോ രഹസ്യങ്ങള്‍ ഇവര്‍ തമ്മില്‍ ഉണ്ട്.
അഭിയും കൂടി ഒത്തുള്ള കളി പോലെ. എളേമ്മ കാമുകനേ കാണാന്‍ പോയത് മുടങ്ങിയ അവസരത്തിനു വേണ്ടി ക്ഷമ ചോദിയ്ക്കാ നായിരിയ്ക്കും. കാമുകന്‍ ചിലപ്പോള്‍ പിണങ്ങിക്കാണും.എന്നാലും എന്തൊരു തന്റേടവും തൊലിക്കട്ടിയും.
ഇനി എന്നാണു സിഗ്നല്‍ വരിക എനു കാത്തിരിക്കണം. സിഗ്നലും ഇവരുടെ സമാഗമവും
എല്ലാം അഭിയ്ക്കറിയാം എന്നു തീര്‍ച്ചയായി. അത് നിന്നുകിട്ടാന്‍ അവള്‍ ആഗ്രഹിയ്ക്കുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ രാരിച്ചനേ അകറ്റാന്‍ എനിയെയ്ക്കന്തു ചെയ്യാന്‍ കഴിയും. പണവും
ഗുണ്ടായിസവും കയ്യിലുള്ള റബ്ബര്‍മുതലാളിയോട് നേരിട്ടൊരങ്കം സാദ്ധ്യമല്ല. ബുദ്ധിയും ചതിയും വേണം. ഞാന്‍ കുറേ ആലോചിച്ചു. ഒടുവില്‍ ഒരു സാഹസികപദ്ധതിയ്ക്കു രൂപരേഖയിട്ടു. ഒന്നു ശ്രമിച്ചു നോക്കാം. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഭാവി പോലീസല്ലേ. പിറ്റേദിവസം രാവിലേ കാണാം, സ്‌കൂളില്‍ പോകാനൊരുങ്ങിയ കലയേ വഴക്കു
പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എളേമ്മ അവളുടെ പുറകേ ഓടുന്നു. ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു. അഭിരാമി എല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ട് വാതില്‍ക്കല്‍ നില്‍ക്കുന്നു. അഭിരാമി തിരിഞ്ഞു നിന്നു. ഓടിവന്ന കല ചായിപ്പില്‍ കയറി. മുടി ചീകിക്കൊണ്ട് നിന്ന എന്റെ പുറകില്‍ ഒളിച്ചു. എളേമ്മ പെട്ടെന്നു നിന്നു പിന്നെ എന്റെ മുമ്പില്‍
കൂടി കലയേ പിടിയ്ക്കാന്‍ മറഞ്ഞും തിരിഞ്ഞും ശ്രമിച്ചു. ആ ശ്രമത്തില്‍ അവരുടെ നെഞ്ചും ശരീരവും എന്റെ ദേഹത്തുരഞ്ഞത് അവര്‍ അറിഞ്ഞില്ല, വകവെച്ചില്ല. കല ഒഴിഞ്ഞു മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
‘ എടീ അതിങ്ങോട്ടൂരിത്തരാനാ പറഞ്ഞത്……’ ഏളേമ്മ ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്നു.
‘ ഞാന്‍ തരത്തില്ല… സ്‌കൂളില്‍ പോയി എന്റെ കൂട്ടുകാരികളേ ഒക്കെ ഒന്നു കാണിച്ചിട്ടു തന്നേക്കാം…’
‘ നീ അങ്ങനെ ഒരുത്തിയേം കാണിയ്ക്കണ്ട-…’
‘ ഞാനിതൊന്നിട്ടാ എന്താ കൊഴപ്പം…. ഞാനമ്മേടെ മോളല്ലേ….’ കല വാദിയ്ക്കുന്നു.
‘ എന്താ ചേച്ചീ…പ്രശ്‌നം..?..’ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
‘ ഓ.. പ്രശ്‌നൊന്നൂല്ല… എടീ… ഇവിടെ വരാന്‍… അതിങ്ങു തരാനാ പറഞ്ഞത്… നീ എന്റെ കയ്യീന്നു മേടിയ്ക്കും…’
‘ അങ്കിളേ നല്ല ഒന്നാന്തരം കുരിശുമാല…. ഞാനൊരു ദെവസം ഇട്ടാ…..എന്താ കൊഴപ്പം….?…’
കല എന്നോടു ചോദിച്ചു.
ഞാന്‍ അഭിയുടെ മുഖത്തേയ്ക്കു നോക്കി. ആ മുഖത്ത് അതു കേട്ടപ്പോള്‍ ഒരു അവിശ്വസനീയതയുടെ ഭാവം.
‘ സാരമില്ല ചേച്ചീ.. മോളൊന്നിട്ടോട്ടെന്നേ… അവള്‍ടെ ആഗ്രഹല്ലേ…?..’ ഞാന്‍ കലയേ പിന്താങ്ങി.
‘ നീ നിന്റെ കാര്യം നോക്കിയാ മതി… ഇങ്ങോട്ടു വാടീ…?…’ അവര്‍ എന്നോടു കയര്‍ത്തു.
‘ കലമോളേ…’
അഭി വിളിച്ചു. എന്നിട്ട് ചായിപ്പിലേയ്ക്കു കേറി വന്നു. അവള്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒതുങ്ങി. അഭി കലയേ മെല്ലെ പിടിച്ച് മുമ്പിലേയ്ക്ക്മാറ്റി നിര്‍ത്തി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.
‘ മോളേ…. അമ്മ പറേന്നതു കേക്ക്.. സ്‌കൂളില്‍ ഇത്രേം വല്യ മാലയിട്ടോണ്ടാരും പോകത്തില്ല… ഉല്‍സവത്തിനോ സിനിമായ്ക്കോ പോകുമ്പം ഇടാം… മോളതൂരിയ്ക്കേ… ‘അഭിരാമി തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
കല എതിര്‍ത്തില്ല. അഭിരാമി മാല ഊരി ഒന്നു നോക്കി. അതിന്റെ അറ്റത്തേ കുരിശ് കയ്യിലെടുത്തിട്ട് എളേമ്മയേ വീണ്ടുംഒന്നു നോക്കി. അവര്‍ ഒന്നും പറയാനാകാതെ മുഖം തിരിച്ചു.
‘ ങൂം… ഇനിയെങ്കിലും…. ആഭരണോക്കെ പിള്ളേരെടുക്കാതെ പൂട്ടി വെച്ചൂടെ…?..’
അഭി ഒന്നിരുത്തി മൂളിയിട്ട് മാല ചുരുട്ടി എളേമ്മയുടെ കയ്യിലേയ്ക്കു വെച്ചു കൊടുത്തു. അവര്‍ അതും വാങ്ങി പെട്ടെന്നു സ്ഥലം വിട്ടു. എന്റെ മുഖത്തേയെയ്ക്കന്നു നോക്കിയിട്ട് അഭി കലയുടെ കയ്യില്‍ പിടിച്ച് ചായിപ്പിനു പുറത്തേയ്ക്കിറങ്ങി. അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
‘ എത്ര നല്ല ആളുകളാ… ഹിന്ദുക്കളാണെങ്കിലും കുരിശുമാല ഇടാനൊരു മടീമില്ല….’
അഭിരാമി തിരിഞ്ഞു നിന്നു. ഒന്നു പരുങ്ങി. പിന്നെ അകലേയ്ക്കു നോക്കി പറഞ്ഞു.
‘ ഓ.. ഇത് ഇടാന്‍ വാങ്ങിയതൊന്നുമല്ല… എളേമ്മയുടെ കയ്യില്‍ ആരോ പണയം വെച്ചതാ….അഭിരാമി തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
കുരിശുമാല ഇടാന്‍ ഇവിടാര്‍ക്കും കൊതിയൊന്നുമില്ല… വാടീ….’ അവള്‍ കലയേയും പിടിച്ചുകൊണ്ട് പോയി.
എളേമ്മ!! ഭാഗം-13